Η Εκπαίδευση για τα Δικαιώματα του Παιδιού – ή ΕΔΠ– αποσκοπεί στην εισαγωγή, ανάπτυξη, επεξήγηση και ενσωμάτωση αυτού του θέματος σε μια τάξη, από το επίπεδο της προσχολικής εκπαίδευσης έως το επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Με αυτό, υπάρχουν πολλοί τρόποι συνένωσης της ΕΔΠ με τις διεπιστημονικές και υπερεπιστημονικές μεθόδους.
Τα Ηνωμένα Έθνη συγκρότησαν τις Συμβάσεις για τα Δικαιώματα του Παιδιού το 2003. Αυτή η σύμβαση κατέληξε να αναπτύξει μια σειρά δικαιωμάτων που θα έπρεπε να έχουν όλα τα παιδιά, ξεκινώντας από το να έχει το «όραμα ενός παιδιού ως ξεχωριστής οντότητας στα πρώτα έτη της ζωής και όχι μόνο ως μελλοντικός πολίτης» (Louviot, Moody & Darbellay, σελ. 1, 2019).
Οι μη κρατικοί φορείς λειτουργούν σύμφωνα με τις διατάξεις αυτής, ούτως απορρέουν έμμεσες υποχρεώσεις για τους εν λόγω φορείς.
ΟΗΕ, 2003α, παρ.43
Όπως αναφέρεται στο ανωτέρω άρθρο του ΟΗΕ, το κράτος δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος για την τήρηση των δικαιωμάτων των παιδιών. Η προστασία όλων των δικαιωμάτων πρέπει να διασφαλίζεται από όλους τους φορείς, είτε αυτοί είναι οι γονείς, οι κηδεμόνες, η στενή οικογένεια, οι εκπαιδευτικοί, οι κρατικοί παράγοντες και όλοι οι ενήλικες. Αμφότερα τα άρθρα 28 και 29 δεικνύουν ότι ένα εκ των δικαιωμάτων που καταγράφονται εν προκειμένω αντιστοιχεί στην Εκπαίδευση.