Θέμα 1 Ορισμός της ευαλωτότητας του παιδιού

Γενικώς, ως ευάλωτα παιδιά ορίζονται όλα τα παιδιά που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν σωματική ή συναισθηματική βλάβη και/ή να βιώσουν άσχημες συνέπειες εξαιτίας ενός ή περισσότερων παραγόντων στη ζωή τους.

Ο γενικός ορισμός του National Children’s Bureau επεκτείνεται στα προαναφερθέντα, προσθέτοντας ότι τα παιδιά μπορεί να βρίσκονται σε περισσότερες από μία «ευάλωτες ομάδες» ταυτόχρονα και να υπόκεινται σε πολλαπλές δυσμενείς παιδικές εμπειρίες με την πάροδο του χρόνου, αυξάνοντας συνεπώς την έκθεση σε κίνδυνο.

Ο Επίτροπος για θέματα παιδιών (2017) προσδιορίζει 8 τομείς ευαλωτότητας:

1. Υγεία και/ή αναπηρία (παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες ψυχικής ή σωματικής υγείας κ.λπ.).
2. Οικονομικές συνθήκες (άστεγα παιδιά, παιδιά σε συνθήκες φτώχειας ή χωρίς σταθερές συνθήκες στέγασης κ.λπ.).
3. Οικογενειακά χαρακτηριστικά (παιδιά σε «προβληματικές οικογένειες», νεαροί φροντιστές, παιδιά των οποίων οι γονείς παρουσιάζουν προβληματική χρήση ουσιών, έφηβοι γονείς, παιδιά των οποίων οι γονείς μπορεί να έχουν περιορισμένη γονική ικανότητα κ.λπ.).
4. Συμμετοχή στην εκπαίδευση (παιδιά που δεν συμμετέχουν στην εκπαίδευση, αποκλείονται ή κινδυνεύουν να αποκλειστούν).
5. Εμπλοκή σε παραβατική/επίδειξη αντικοινωνικής συμπεριφοράς (παιδιά που εμπλέκονται στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης/νεαροί παραβάτες, μέλη συμμοριών).
6. Εμπειρία κακοποίησης και/ή εκμετάλλευσης (πληγωμένα ή κακοποιημένα παιδιά καθ’ οιονδήποτε τρόπο, παιδιά θύματα σύγχρονης δουλείας ή σωματεμπορίας) (Bales, Hesketh & Silverman, 2015).
7. Εξαφανισμένα παιδιά.
8. Μειονοτικοί πληθυσμοί (παιδιά που ανήκουν σε μειονοτικές εθνοτικές ομάδες, παιδιά που ανήκουν σε μειονότητες φύλου, κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ κ.λπ.)