Ο όρος υπερεπιστημονική προσέγγιση – ή θεματικό πρόγραμμα σπουδών – αλλάζει το διδακτικό πρότυπο παράδειγμα, όπου μελετάται η σχετική γνώση γύρω από ένα θέμα και όχι μέσω των κλάδων (Piaget, 1973). Αυτή η αλυσιδωτή διαδικασία θεωρήθηκε ότι θα βοηθήσει τους μαθητές (μικρότερους και μεγαλύτερους) σε μια περισσότερο οργανική μάθηση, ανταποκρινόμενη στα διαφορετικά επίπεδα λεπτομέρειας.
Η υπερεπιστημονική προσέγγιση θεωρείται ότι υπάρχει από το 1930 όταν ο Dewey (1933) συνέδεσε την έννοια της μάθησης μέσω θεμάτων με μια περισσότερο ουσιαστική μαθησιακή διαδικασία, όπου η ενσωμάτωση της φύσης στις τεχνικές μάθησης θα ενθάρρυνε τους μαθητές να κατασκευάσουν νόημα, να αποκτήσουν διορατικότητα και να χρησιμοποιήσουν τη νέα γνώση ως μεταφορά των εννοιών σε όλους τους κλάδους.
Σύμφωνα με τον John (2015), μια θεματική εκπαίδευση επιτρέπει στους μαθητές να μάθουν γνωστικές δεξιότητες στο πλαίσιο ενός θέματος του πραγματικού κόσμου που είναι αρκετά συγκεκριμένο ώστε να είναι πρακτικό και αρκετά ευρύ ώστε να επιτρέπει μια δημιουργική εξερεύνηση. Με αυτόν τον τρόπο, όταν ένας μαθητής αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, θα έχει μια διαφορετική διαδικασία σκέψης, καθώς έχει άλλες γνώσεις και δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων που σχετίζονται με το θέμα στο σύνολό του, και όχι μόνο σε πλαίσιο επιστημονικού κλάδου.