Τα παιδιά προσφύγων έρχονται αντιμέτωπα με πολλές αντιξοότητες (τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα). Συχνά βιώνουν τραύματα πολέμου, εκπατρισμό και, σε πλείστες περιπτώσεις, βίαιο χωρισμό από τις οικογένειές τους.
Τέσσερις τομείς προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα παιδιά προσφύγων: συναισθηματικός, γλωσσικός, ακαδημαϊκός και κοινωνικός.
το τραύμα πριν την άφιξη, η σύγκρουση και η βία μπορεί να προκαλέσουν έντονο άγχος στα παιδιά προσφύγων και να επηρεάσουν τις γνωστικές τους λειτουργίες και τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις. Τα παιδιά προσφύγων συχνά αποσύρονται διανοητικά στην τάξη, είναι επιθετικά προς τους συνομηλίκους τους ή δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν.
Η γλωσσική απόσταση μπορεί επίσης να προκαλέσει δυσκολίες στα παιδιά προσφύγων. Η έλλειψη γνώσης της γλώσσας της χώρας άφιξης, ο αναλφαβητισμός και η ελάχιστη ή καθόλου επίσημη εκπαίδευση μπορεί να επιδεινώσουν περαιτέρω τα εμπόδια στη σχολική ένταξη των παιδιών προσφύγων επηρεάζοντας την ικανότητά τους να μάθουν μια νέα γλώσσα και τις επιδόσεις στα γνωστικά τεστ. Είναι πλέον πιθανό να αποτύχουν ή να εγκαταλείψουν εντελώς. Λόγω των περιορισμένων γλωσσικών τους δεξιοτήτων, είναι πολύ πιο δύσκολο γι’ αυτά να προσαρμοστούν και να κάνουν φίλους, ιδίως όπου ο ανταγωνισμός μεταξύ συνομηλίκων είναι έντονος. Τα παιδιά που αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ταιριάξουν, μπορεί να είναι περισσότερο επιρρεπή στον εκφοβισμό, ο οποίος με τη σειρά του τα αποξενώνει ακόμη περισσότερο, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο.
προσδοκία από την πλευρά των παιδιών να προσαρμοστούν στις νέες διδακτικές πρακτικές, τις σχολικές συνήθειες και τα στυλ μάθησης στη χώρα υποδοχής. Επιπλέον, πολλοί πρόσφυγες μαθητές βιώνουν διακρίσεις στα σχολεία όχι μόνο από τους συνομηλίκους τους, αλλά και από τους εκπαιδευτικούς.
Οι πρόσφυγες μαθητές στα σχολεία συχνά αισθάνονται άβολα να εκφράσουν τα ζητήματα και τις ανησυχίες τους σε εκπαιδευτικούς και διοικητικούς υπαλλήλους που είναι κυρίως αγγλόφωνοι και φυλετικώς λευκοί [μελέτη στον Καναδά: Ryan, Pollock, and Antonelli (2009)]. Τα παιδιά μπορεί επίσης να αισθάνονται αποστασιοποιημένα από τους γονείς τους που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα των γηγενών και μπορεί να μην είναι εξοικειωμένοι με ένα συγκεκριμένο σχολικό σύστημα.
* Ο προσπολιτισμός είναι ο τρόπος με τον οποίο ένα άτομο, συνήθως ένα παιδί, αναπτύσσει τις απόψεις του/της για τον κόσμο. Τα παιδιά αρχικώς προσπολιτίζονται στο σπίτι μέσω της επιρροής των γονιών τους. Καθώς μεγαλώνουν, η διαδικασία προσπολιτισμού τους περιλαμβάνει τους εκπαιδευτικούς, τους φίλους και άλλα άτομα. Αφετέρου, επιπολιτισμός είναι όταν κάποιος μαθαίνει και αφομοιώνει έναν πολιτισμό διαφορετικό από τον μητρικό του. Αμφότερες οι διαδικασίες είναι ζωτικής σημασίας για τα άτομα προκειμένου να αναπτύξουν τη δική τους κουλτούρα, να αποτελέσουν μέλη της επιλεγμένης πολιτιστικής ομάδας τους. Αφορά επίσης τον τρόπο που τα άτομα γίνονται αποδεκτά από την τοπική τους κοινότητα. Ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που ενσωματώνει καλύτερα τις ανωτέρω διαδικασίες είναι η προσέγγιση του «πολυπολιτισμικού σχολείου».
Στόχος αυτού του εργαστηρίου είναι να ενθαρρύνει τους εκπαιδευτικούς να κατανοήσουν και να συνδεθούν με την εμπειρία της μετανάστευσης και να βοηθήσουν τους πρόσφυγες μαθητές να επικοινωνήσουν το παρελθόν τους στην τάξη. Είναι εμπνευσμένο από τη μάθηση με βάση το αντικείμενο, μια δημοφιλή τεχνική μεταξύ των μουσειοπαιδαγωγών που ξεπερνά το γλωσσικό εμπόδιο μεταξύ προσφύγων και γηγενών μαθητών.
90 λεπτά
#πόλεμος, #εκπατρισμός, #σπίτι, #αναμνήσεις, #προσδοκίες, #ζωή
Εισαγωγή/σπάσιμο του πάγου: (20 λεπτά)
Εμπλουτισμός γνώσεων: (40 λεπτά)
Λύση/Προτεινόμενη επίλυση
Ανθεκτικότητα και συμπερίληψη: (20 λεπτά)
Απολογισμός/αξιολόγηση: (10 λεπτά)