Θέμα 2 Προσδιορισμός και ικανοποίηση αναγκών

Πρέπει να διασφαλιστεί ότι τα παιδιά έχουν το καλύτερο ξεκίνημα στη ζωή και ότι ζουν σε περιβάλλοντα που φροντίζουν και προστατεύουν τα παιδιά από κινδύνους.

Μέθοδοι προσδιορισμού των αναγκών και της ευαλωτότητας:

1. Δείκτες σχετικά με τις δυσμενείς εμπειρίες της παιδικής ηλικίας (CAE)

• προσφέρει μια σημαντική οπτική για τις εμπειρίες της παιδικής ηλικίας που σχετίζονται με κινδύνους για την υγεία και την ευημερία (αυτή η εστίαση προώθησε δράση για την αντιμετώπιση της ευαλωτότητας στην παιδική ηλικία και επέτρεψε τη συνεργασία σε τοπικό επίπεδο)

Ωστόσο, τα σημεία προβληματισμού έχουν ως εξής:

• υπάρχουν περιορισμοί στη βάση αποδεικτικών στοιχείων και ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να εξετάζονται μεμονωμένα από το πολύ ευρύτερο σύνολο ερευνών σχετικά με την ευαλωτότητα και τους ευρύτερους κοινωνικούς καθοριστικούς παράγοντες της υγείας (Asmussen, Fischer, Drayton & McBride, 2020).
• περιορισμούς και προβληματισμό σχετικά με τη χρήση της «βαθμολογίας δυσμενούς παιδικής εμπειρίας», καθώς η χρήση «βαθμολογίας» δεν είναι κατάλληλη για τον προσδιορισμό της ανάγκης και τον καθορισμό κατώτατων ορίων για την ιεράρχηση των ατόμων που λαμβάνουν υπηρεσίες έγκαιρης παρέμβασης (Asmussen, Fischer, Drayton & McBride, 2020· House of Commons Science, 2017).
• η προσέγγιση βαθμολογίας της δυσμενούς εμπειρίας της παιδικής ηλικίας υποθέτει ότι κάθε αντιξοότητα είναι εξίσου σημαντική για τις συνέπειες και αγνοεί το συγκεκριμένο μοτίβο αυτών των εμπειριών.